Umysł - sprawca wszystkiego.

Działania umysłu nie mają granic, tworzą one otoczenie życia. Nieczysty umysł otacza się rzeczami nieczystymi, zaś umysł czysty - rzeczami czystymi. Wskutek tego otoczenie podlega jedynie ograniczeniom wynikającym z działań umysłu.

Umysł stwarza swe otoczenie, podobnie jak artysta maluje obraz. Otoczenie tworzone przez czysty umysł jest nieskalane, zaś tworzone przez ludzi splamionych emocjami i egoizmem z nich wynikającym, nie jest czyste.

Jeden obraz może zawierać nieskończoną różnorodność szczegółów. Podobnie umysły ludzi wypełniają środowisko ich życia. Nie ma na tym świecie niczego, co nie byłoby utworzone przez umysł.Tylko czysty i naturalny umysł rozumie doskonale, że wszystko jest wytworem umysłu. Ten więc, kto to pojął może dostrzec prawdziwy stan czystego umysłu.

Umysł, który tworzy swe otoczenie, nigdy nie jest wolny od wspomnień przeszłości, narzekań na teraźniejsze życie oraz lęku przed przyszłością, wynikają bowiem one z niewiedzy i pożądania. To właśnie z powodu ludzkiej niewiedzy i pożądliwości powstaje świat ułudy, zaś rozległy system współdziałających przyczyn i warunków istnieje w umyśle  i nigdzie więcej.

Zarówno życie jak i śmierć mają swe źródło w umyśle i istnieją w umyśle. Zatem kiedy przemija umysł, świat życia i śmierci odchodzi razem z nim.
Nieświadome i pogmatwane życie jest skutkiem zagubienia się rozumu w jego świecie ułudy. Gdy dowiadujemy się, że poza umysłem nie ma tego złudnego świata, zdezorientowany rozum odzyskuje jasność a ponieważ przestajemy tworzyć nieczyste otoczenie - osiągamy jasność i naturalność umysłu.

W taki właśnie sposób umysł tworzy świat życia i śmierci, zależny od niego i przez niego kierowany. Umysł jest zawsze panem sytuacji. Ś‘wiat cierpienia powstaje z błądzenia umysłu. Zatem wszystkie rzeczy są przede wszystkim kontrolowane i kierowane przez rozum, są one stworzone przez rozum. Cierpienie towarzyszy człowiekowi, który mówi i działa, mając nieczysty umysł.

Jeśli umysł jest skalany, stopy potykają się na wyboistej i trudnej drodze; niejeden zdarza się upadek i wiele jest cierpienia. Gdy umysł jest czysty - ścieżka jest równa, a podróż spokojna. Ten, kto zaznaje czystości ciała i ducha, kroczy ścieżką, która prowadzi do stanu naturalnego umysłu, zrywa sieć egoizmu, odrzuca nieczyste myśli oraz złe pragnienia. Człowiek, którego umysł jest spokojny, żyje w pokoju i może coraz bardziej doskonalić swój umysł w dzień i w nocy.